El Naturalista

Nå har eg fått meg eit par el Naturalista! Ikkje det at eg, i min enfoldighet, har gått og sikla på dei skoa lenge. Eg har nettopp lært meg navnet...

Eg har ingen sko-fetisj (mulig at min bedre halvdel meiner noko anna, men han veit nok ikkje kva sko-fetisj er...)(Fetisj er ein lagd gjennstand som blir ansett for å ha ein spesiell kraft, makt eller verdi...ihht Wikipedia) Eg har fleire par sko enn han har, men kvinner trenger nå ein gang fleire par enn menn. Thats a fact.

Skoparken min (heiter det det?? Bilpark...men kanskje ikkje sko-park...? Men du skjønner sikkert kva eg meiner...) består av praktiske og gode sko. To par gode spasersko (uten hel), joggesko (innendørs), fjellsko (joda eg går litt i fjellet nå eg ein sjelden gang har overskudd til sånt), sandaler, støvler, to par støvletter (som eg har kunnet kjøpe nå i det siste fordi det har kommet større utvalg for oss med tjukke legger...), bunadssko, to par småsko og eit par finsko. Merkesko og høge helar kan eg ikkje med. Hadde det vært mulig å få tak i fotformsko fortsatt så hadde eg sikkert tøfla rundt i det og, dersom dei var gode å gå i...

Men nå har eg altså fått meg eit par el Naturalista! Raude. Alle dei andre skoa mine er svarte eller brune. (Bortsett fra støvlane som er mørkeblå...)

Eg fekk el Naturalista-skoa av min kjære mann! Etter å ha gått tilfeldigvis forbi ei skohylle med slike sko, der eg nevnte at sånne ville eg kanskje anskaffe meg ein vakker dag. Og så går han, over all forventning, hen og kjøper eit par til meg i bursdagspersag! Og dei passa som eit skudd! Og eg liker meg i røde sko. Sjøl om eg nå antakelig må fornye garderoben for å få antrekk som passer skoa. Eller kanskje ikkje. Det meste passer jo til svart, som er hovedfargen i klesskapet mitt..